Officiële erkenning Papiaments in Europees Nederland

Het Papiaments is officieel erkend in Europees Nederland onder het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden. Dit handvest is een verdrag van de Raad van Europa. Doel is talen van minderheden die traditioneel aanwezig zijn in een land te beschermen. Een erkenning onder het handvest verstevigt dus de positie en status van het Papiaments binnen het Koninkrijk. Daarnaast wordt de waarde van de taal voor de identiteit en culturele beleving van de sprekers erkend.

1 juli

In Europees Nederland is het Papiaments vanaf 1 juli erkend onder deel II van het Handvest. De verklaring bij het handvest waarin dit staat vastgelegd werd op de nationale herdenkingsdag van het slavernijverleden officieel overhandigd aan de Raad van Europa. De overhandiging vond plaats na de opening van een expositie over het slavernijverleden in het Palais de l’Europe.

De expositie “Slavery. Ten True Stories of Dutch Colonial Slavery” werd georganiseerd door de Permanente Vertegenwoordiging van het Koninkrijk der Nederlanden bij de Raad van Europa. Hierbij waren ook het Openbaar Lichaam Bonaire en Fundashion Akademia Papiamentu aanwezig. Na de opening van de expositie vond de formele overhandiging van de verklaring plaats aan de plaatsvervangend Secretaris-Generaal van de Raad van Europa, Bjørn Berge.

1 miljoen euro

Om de bescherming en bevordering van het Papiaments verder te bespoedigen heeft de minister van Binnenlandse Zaken eerder dit jaar bij de ondertekening van het Bestuursakkoord Bonaire, 1 miljoen euro beschikbaar gesteld ter ondersteuning bij de uitvoering van de Bestuursafspraak Papiaments op Bonaire. Het Openbaar Lichaam Bonaire heeft aangegeven deze extra impuls te willen gebruiken voor het opzetten van een taalinstituut. Dit taalinstituut moet ondersteuning bieden bij de uitvoering van de Bestuursafspraak voor het Papiaments op Bonaire.

Op de foto de formele overhandiging van de verklaring aan de plaatsvervangend Secretaris-Generaal van de Raad van Europa, Bjørn Berge.